کلاس پنجم ما
در این وبلاگ به کارهای دانش آموزان کلاس پنجم ما پرداخته می شودکلاس پنجم ما
در این وبلاگ به کارهای دانش آموزان کلاس پنجم ما پرداخته می شودسخنی با اولیا
با یاد ونام خدا
با سلام و آرزوی موفقیت برای شما
برادر و خواهر گرامی
آزمون هماهنگ ریاضی که قراربود روز چهارشنبه برگزار شود به علت تعطیلی مدارس به روز شنبه موکول شد. همانطور که سرکلاس برای بچه ها توضیح دادم، می توانید از صفحه ی یک تا پانزده جزوه ی سوالات و علاوه برآن نمونه سوالات پایان جزوه برای آماده نمودن آنها استفاده کنید. این نمونه سوالات آزمونهای مختلفی هستند که در گذشته برگزار شده اند. انجام دوباره ی تمرینات کتاب درسی و استفاده از نمونه سوالات کلاسهای تفویتی هم می تواند در این زمینه به شما کمک کند.
نکته ی دیگری که می خواهم عنوان کنم، در باره ی کلاسهای درسی روز پنجشنبه است. شرکت در این کلاسها با توجه به سطح بالای آنها در دروس ریاضی و علوم، کمک بسیار زیادی به پیشرفت تحصیلی فرزندانتان می کند. برادر شما
سخنی با اولیا
با یاد ونام خدا
با سلام و آرزوی موفقیت برای شما
برادر و خواهر گرامی
سه شنبه با تلاش مسئولین مدرسه و همراهی معاون پرورشی دبستان و با قرار قبلی بچه های کلاس ما و یکی دیگر از کلاسهای پتجم را به پیست کارتینگ مجموعه ی فجر بردیم. نمی دانید چه غوغایی بود، مطمئن هستم بسیاری از آنها بارها به همراه شما به اینجا آمده بودند چون با شرایط محیط کاملا آشنا بودند. اما به گونه ای رفتار می کردند که هر کسی که می دید فکر می کرد بار اولی است که به این محل آمده اند.
داد و فریاد آنها ضمن رانندگی و فریادهای شادیشان که بعد از اتمام نوبتشان برای تشویق دوستانشان می کشیدند، یک لحظه مرا به این فکر انداخت که می شود کلاسهای درس هم همین قدر شاد باشند ولی با خود گفتم آن موقع اصلا نمی شود کار کرد ( یا شاید چون من در محیط هایی درس خوانده و درس داده ام که شبیه به این موقعیت نیست، نمی توانم این وضعیت راتحمل کنم ).
به هرحال شادی بچه ها، سرعت زیاد امیرضا در شروع نوبتش، آهسته راندن ویهان، تصادف سورنا در ابتدای پیست، اعتراض علی رضا به خراب بودن خودروی که به او داده بودند ودرنهایت منصرف شدن از رانندگی، زرنگی ابوالفضل که اولین نفر سوار شد، هیکل ریز بهنود پشت فرمان خودرو، نشستن دور میز و خوردن سیب زمینی سرخ کرده و نوشابه و مهمتر از آن، حالت آنها ضمن خوردن تنقلات که بسیار شبیه به رفتار افراد بزرگسال بود و ...، همه و همه برایم جالب بود.
زمانی که نوبت بچه های کلاس من رسید و پس از توضیحات و راهنماییهای مربی مجموعه، به همراه آنها از سالن بیرون آمده و کتار پیست ایستادیم. یک مرتبه یادم آمد که زمانی در سالهای 1340 و چند سال بعد ازآن، تنها در مسجدسلیمان ( شهر کودکی من ) از این وسایل وجود داشت که آن هم در احتیار کارمندان خارجی شرکت نفت بود. آنها صبح روزهای جمعه در باند فرودگاه مسجدسلیمان مسابقه می دادند و نصیب ما تنها غرش موتورهای خودروها بود که در کوههای اطراف فرودگاه می پیچید و نه تنها به گوش تمام مردم مسجدسلیمان می رسید، بلکه همانند تیغی در قلب ما فرو می رفت. ام پی ها ( نگهبانان شرکت نفت ) حتی اجازه نمی دادند ما به فرودگاه نزدیک شده و آنها را تماشا کنیم ( البته مقصر هم نبودند چون کارشان این بود ). شاید اگر در کنار همکاران و بچه ها نبودم، به خاطر سختی ها و کمبودهایی که در کودکی داشتیم، گریه هم می کردم ولی به هرحال مشکل ما بزرگترها این است که گاهی هم که نیاز داریم ( به قول ابوالفضل ) نمی توانیم خود را سبک کنیم.
بارها به دانش آموزانم گفته ام و باز هم می گویم که قدر اولیایتان را بدانید. آنها در بسیاری موارد حتی از راحتی خودشان هم می گذرند تا شما راحت و آسوده زندگی کنید پس حتی اگر هر روز قبل از رفتن به مدرسه و پس از برگشتن هم دست آنها را ببوسید و تشکرکنید، باز هم کافی نیست. آنها امکاناتی را برایتان فراهم کرده اند که نه تنها در گذشته که همین امروز هم بسیاری ازدانش آموزان آرزوی آن را دارند.
می بخشید سرتان را درد آوردم، پرحرفی هم از خصوصیات افراد مسن است. عکسی را هم از مسابقات کارتینگ در سالهای دور در باند فرودگاه مسجدسلیمانرا هم روی وبلاگ می گذارم. برادر شما
